ထူးေထြဆန္းျပားေသာ ေရွးေခတ္ကုထံုးမ်ား

                      
သြားကိုက္ေ၀ဒနာ – ေရွးယခင္က အီဂ်စ္ျပည္တြင္ သြားကိုက္ေ၀ဒနာ ခံစားေနရသူတစ္ဦး၏ သြားေပၚသို႔ ႂကြက္ေသတစ္ေကာင္တင္၍ ကုသခဲ့ ၾကသည္။ ေရာမႏိုင္ငံတြင္လည္း သြားကိုက္ေနသူတစ္ဦး၏ ပါးစပ္ကို ေရျမင္း၏ လက္၀ဲဖက္သြားႏွင့္ ပြတ္တုိက္ေစၿပီး ေျမေခြး၏ ဦးေခါင္းခြံအ႐ုိးျပာကို စားေစခဲ့သည္။

သန္းတြယ္ျခင္း – (၁၃)ရာစုႏွစ္ခန္႔က သန္းတြယ္ ေနသူတစ္ဦးကို ျပဒါး၊ ျပာ၊ကေလးငယ္၏တံေတြး၊ ၀က္ဆီ တို႔ ျဖင့္ေရာနယ္သုတ္လိမ္း၍ကုသခဲ့သည္။

ကင္ဆာ – ၁၈၈၀ခုႏွစ္က အထင္ကရ ေဆးပညာဂ်ာနယ္ႀကီး The Lancet တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ေဆာင္းပါး၌ ကင္ဆာေရာဂါခံစားေနရသူ လယ္သမားတစ္ဦးသည္ မိုးႀကိဳးပစ္ခံရၿပီး သတိေမ့ေမ်ာသြားခဲ့ရာ သတိ ျပန္ရလာခ်ိန္တြင္ ကင္ဆာေရာဂါ ေပ်ာက္ကင္းသြား ေၾကာင္းေရးသား ထားခဲ့သည္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ပြတ္တိုက္အား (Frictional electricity)ကိုလည္း ကင္ဆာက်ိတ္ဖ်က္ဆီးႏိုင္သည့္ ကုသမႈတစ္ခုအျဖစ္ သိမွတ္ လက္ခံခဲ့ၾကသည္။

စိတ္က်ေ၀ဒနာ – (၁၉) ရာစုႏွစ္က စိတ္က်ေ၀ဒနာအတြက္ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ ေဆးျပားတြင္ မာက်ဴရီျပဒါး ဓာတ္ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ျပဒါးသည္ အာ ႐ံုေၾကာထိခိုက္ေစသည့္ ဓာတ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး တစ္ေန႔လွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္မွ သံုးႀကိမ္အထိ တိုက္ေကၽြးခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ ေဆးပတ္လည္ေအာင္ ေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ခႏၶာကိုယ္မွ အမွန္တကယ္လက္ခံႏိုင္သည့္ ျပဒါး ပမာဏထက္ အဆ(၉၀၀၀)ခန္႔ ပို မ်ားေနေလ့ရွိသည္။

စကားထစ္ျခင္း – လူတစ္ဦး စကားထစ္ရျခင္းမွာ ၎၏ လွ်ာတိုလြန္းျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အာခံတြင္းႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္မႈလြဲမွားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ အသံေကာင္းစြာမထြက္ႏိုင္ ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း (၁၈)ရာစု ဆရာ ၀န္မ်ားက ယူဆခဲ့ၾကၿပီး လွ်ာကို ခြဲစိတ္ကုသခဲ့ၾကသည္။

စိတ္ကစဥ့္ကလ်ား ေ၀ဒနာ – ဒုတိယ ကမၻာစစ္ေႏွာင္းပိုင္းကာလက စိတ္ က်န္းမာေရး ဆရာ၀န္မ်ားသည္ စိတ္ကစဥ့္ကလ်ား ေ၀ဒနာရွိသူမ်ားကို အင္ဆူလင္ေပးသြင္း ကုသခဲ့သည္။ အင္ဆူလင္ေၾကာင့္ ေသြးတြင္းအခ်ိဳ ဓာတ္ ႐ုတ္တရက္က်ဆင္းၿပီး ဦး ေႏွာက္၏ အဓိကေလာင္စာျဖစ္သည့္ ဂလူးကို႔စ္ မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ လူနာကို သတိလစ္သြားေစသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ဂလူးကို႔စ္ျပန္ထိုးသြင္း၍ ႏိုးထေစၿပီး လူနာကို စိတ္တိုျခင္း၊ စိတ္ဆတ္ျခင္းမွ ကင္းေ၀းေစေသာ္ လည္း လူနာသတိလစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဦးေႏွာက္ဆဲလ္မ်ား ေလာင္စာမရွိ ေသာေၾကာင့္ ေသဆံုးပ်က္စီးေစသည္။